De eerste week
Door: Anja
Blijf op de hoogte en volg Anja
15 Februari 2015 | Curaçao, Willemstad
Zo, de vakantie is voorbij. De eerste twee echte stagedagen zitten er op, dan is het nu toch echt tijd voor een berichtje van de eerste week.
Even vanaf het begin…
Na een lange reis zijn we veilig aangekomen op Curaçao. Toen we het vliegtuig uit stapte en onze bagage wilde halen, hebben we meteen kennis kunnen maken met de relaxte sfeer. We moesten eerst een stempel in ons paspoort laten zetten en daarna doorlopen om onze koffer op te halen. Dit heeft anderhalf uur geduurd! Nu weet ik niet hoelang zoiets normaal duurt, maar wij vonden het lang duren. Na wat gestuntel met de koffers, stond buiten een jongeman op ons te wachten met een blaadje ‘Salinja 40’ erop. Hij zou ons naar de supermarkt brengen, zodat wij de eerste boodschappen konden doen en vervolgens naar het appartement rijden.
Eenmaal de spullen uitgepakt, hebben we ons op de bank laten zakken. Best warm en benauwt, hier moeten we nog even aan wennen.
Na een korte nachtrust waren we alweer om 5 uur wakker. We lagen er al vroeg in, maar het was te warm om te slapen. Daarbij kwam nog dat onze mede bewoners een avondje uit waren geweest en niet bepaald rustig binnen kwamen. Ook kwam de huisbaas nog vertellen dat de achterband van de rode auto lek was. Dus iedere keer als we net sliepen, werden we weer wakker. Uiteindelijk hebben we toch nog even kunnen slapen.
Toen we gedoucht en aangekleed waren, gingen we op zoek naar de supermarkt waar we gisteren de boodschappen hebben gedaan. Deze konden we niet vinden. Toen zijn we maar weer terug gelopen naar het appartement en hebben uitgezocht hoe we bij de Appie moesten komen. Wederom was dit een mislukte poging. Wel zijn we even bij de Mac een ijsje gaan eten en daarna zonder boodschappen terug naar huis gegaan.
Maandag, toen we de auto hadden, hebben we de weg naar stage gezocht. Dit was nog een hele klus... We zijn wel 6 keer langs het zelfde kerkje, gebouwtje en kinderdagverblijf gereden. Veel lachen, gieren en brullen, maar we zijn er uiteindelijk wel gekomen, via een veel makkelijkere route.
De rest van de eerste week verliep vrij rustig, boodschappen doen, de buurt verkennen, luieren etc. Op stage heb ik vooral veel gekeken en met kleine groepjes kinderen gewerkt.
Als de kinderen goed luisteren en werken, krijgen ze een bolletje. Doen ze dit niet, dan krijgen ze een kruisje. Bij drie kruisjes moeten ze op de time-out stoel. Deze eerste week was ik volgens een aantal kinderen de lieve juf die geen kruisjes geeft, maarja ik heb dan ook nog geen echte lessen gegeven!!
Even vanaf het begin…
Na een lange reis zijn we veilig aangekomen op Curaçao. Toen we het vliegtuig uit stapte en onze bagage wilde halen, hebben we meteen kennis kunnen maken met de relaxte sfeer. We moesten eerst een stempel in ons paspoort laten zetten en daarna doorlopen om onze koffer op te halen. Dit heeft anderhalf uur geduurd! Nu weet ik niet hoelang zoiets normaal duurt, maar wij vonden het lang duren. Na wat gestuntel met de koffers, stond buiten een jongeman op ons te wachten met een blaadje ‘Salinja 40’ erop. Hij zou ons naar de supermarkt brengen, zodat wij de eerste boodschappen konden doen en vervolgens naar het appartement rijden.
Eenmaal de spullen uitgepakt, hebben we ons op de bank laten zakken. Best warm en benauwt, hier moeten we nog even aan wennen.
Na een korte nachtrust waren we alweer om 5 uur wakker. We lagen er al vroeg in, maar het was te warm om te slapen. Daarbij kwam nog dat onze mede bewoners een avondje uit waren geweest en niet bepaald rustig binnen kwamen. Ook kwam de huisbaas nog vertellen dat de achterband van de rode auto lek was. Dus iedere keer als we net sliepen, werden we weer wakker. Uiteindelijk hebben we toch nog even kunnen slapen.
Toen we gedoucht en aangekleed waren, gingen we op zoek naar de supermarkt waar we gisteren de boodschappen hebben gedaan. Deze konden we niet vinden. Toen zijn we maar weer terug gelopen naar het appartement en hebben uitgezocht hoe we bij de Appie moesten komen. Wederom was dit een mislukte poging. Wel zijn we even bij de Mac een ijsje gaan eten en daarna zonder boodschappen terug naar huis gegaan.
Maandag, toen we de auto hadden, hebben we de weg naar stage gezocht. Dit was nog een hele klus... We zijn wel 6 keer langs het zelfde kerkje, gebouwtje en kinderdagverblijf gereden. Veel lachen, gieren en brullen, maar we zijn er uiteindelijk wel gekomen, via een veel makkelijkere route.
De rest van de eerste week verliep vrij rustig, boodschappen doen, de buurt verkennen, luieren etc. Op stage heb ik vooral veel gekeken en met kleine groepjes kinderen gewerkt.
Als de kinderen goed luisteren en werken, krijgen ze een bolletje. Doen ze dit niet, dan krijgen ze een kruisje. Bij drie kruisjes moeten ze op de time-out stoel. Deze eerste week was ik volgens een aantal kinderen de lieve juf die geen kruisjes geeft, maarja ik heb dan ook nog geen echte lessen gegeven!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
